FLAGA MIEJSKA
Wzorem wielu miast polskich i europejskich, zwłaszcza sięgających metryką do średniowiecza, Chojnice wzbogaciły swą symbolikę o flagę miejską. Jest wielce prawdopodobne, iż w przeszłości Chojnice posiadały flagę, czyli chorągiew. Stanowiły bowiem dobrze ukształtowany ośrodek społeczno – gospodarczy, ze sprawnie funkcjonującym samorządem i wszystkimi atrybutami życia publicznego. Nie zachowały się jednak w źródłach historycznych żadne świadectwa, współcześnie zastosowano przeniesienie na flagę barw występujących w herbie miasta. W przypadku braku oparcia na tradycji jest to reguła dość powszechna.
W myśl zasady kolor godła przechodzi na górny pas flagi – w herbie Chojnic jest to czarny kolor głowy tura, zaś kolor tła – w chojnickim herbie srebro-na pas dolny.
Dodatkowy pas często tworzy się od innych elementów herbu, w naszym przypadku jest to złoty kolor rogów i pierścienia.
Rada Miejska, przyjmując propozycję komisji statutowej, 16 lutego 1995r. podjęła następującą uchwałę, uzupełniającą statut miasta:
Flaga miasta Chojnic jest to prostokątny płat tkaniny, składający się z trzech równej szerokości pasów poziomych, o barwach: czarny, złoty, srebrny.
Stosunek szerokości flagi do jej długości wynosi 5:8 (§1, ust. 5)
Wskazówkę dodatkową stanowi uwaga, iż w przypadku flagi pionowej pas czarny znajduje się najbliżej drzewca. Z powodów praktycznych zamiast kolorów złotego i srebrnego dopuszczalne jest stosowanie żółtego i białego.
HEJNAŁ
Chojnicki hejnał skomponował w 1937 roku Józef Morawiec, kapelmistrz I Batalionu Strzelców. W okresie przedrozbiorowym Rada Miejska zatrudniała zawodowego trębacza, którego obowiązkiem było wygrywanie hejnału z wieży kościoła Świętej Trójcy na rynku. W księgach miejskich znajdują się przekazy o powinnościach trębacza i jego wynagrodzeniu, brak natomiast zapisu nutowego, stąd niemożliwe jest odtworzenie melodii.
Od 27 czerwca do 4 lipca 1937 roku z inicjatywy Towarzystwa Popierania Turystyki oraz Towarzystwa Miłośników Chojnic i Okolicy odbył się Tydzień Chojnic. Głównym koordynatorem programu był radny Julian Rydzkowski, który zwrócił się do Józefa Morawca o skomponowanie utworu na trąbkę, kompozytor zaś wywiązał się z zadania. Melodia była wykonywana codziennie w południe z balkonu ratusza. Również podczas pierwszego Tygodnia Chojnic po II wojnie , od 20 do 27 lipca 1947 roku, na rynku rozbrzmiewał hejnał
W późniejszych latach zaniechano wykonywania hejnału, dopiero z okazji obchodów
700-lecia Chojnic nastąpił powrót do tradycji. Od 14 lutego 1975 roku odtworzony przy współudziale kompozytora sygnał muzyczny, wygrywany z górnych okien ratusza, stał się codziennym rytuałem. W 1990 roku Rada Miejska pierwszej kadencji podtrzymała tę tradycję. Na co dzień hejnał jest odtwarzany mechanicznie, natomiast przy uroczystych okazjach przez trębaczy.
HERB
Od początków istnienia miasta herb Chojnic zawiera nie zmienione godło. Pochodzące z pierwszej połowy XIV wieku pieczęcie miejskie wyobrażały głowę tura przyozdobioną kwiatami i te elementy herbu przetrwały do chwili obecnej, pomimo burzliwych losów i przemian politycznych. Pieczęć większa, o średnicy 60 mm, przedstawiała głowę tura zwróconą wprost, z rozgałęzionymi kwiatami pomiędzy rogami oraz w polu, w otoku zawierała napis: +S’CIVITATIS KONITZE. Odcisk tej pieczęci znajduje się na dokumencie z 1730 roku w archiwum toruńskim, co świadczy, iż była używana co najmniej 400 lat. Pieczęć mniejsza, o średnicy 38 mm, którą używano do spraw codziennych, różniła się od pierwszej układem kwiatów i gałązek oraz napisem + SECRETVM CIVITATIS CHONITZ. Krój liter dowodzi, zdaniem prof. Mariana Gumowskiego, że obydwie powstały w XIV wieku.
W następnych stuleciach rysunek głowy tura ulegał nieznacznym przekształceniom, z większą natomiast swobodą podchodzono do elementów zdobniczych. Mianowicie kwiaty w polu przybierały bogatsze formy, zaś między rogami tura wyraźnie ukształtowała się gałązka z różą. W okresie Rzeczypospolitej szlacheckiej na tarczy herbowej znalazły się cztery krzyżyki, symbolizujące miasta powiatu człuchowskiego, których interesy Chojnice reprezentowały w sejmiku generalnym Prus Królewskich. Do połowy XIX wieku nie wiadomo nic o barwach Chojnickiego herbu, należy jednak przypuszczać, że obecne zostały przejęte mocą tradycji z dawnych czasów.
Przed ostatnią wojną władze miasta postanowiły zalegalizować i potwierdzić używany herb i zwróciły się w tej sprawie do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, które po zasięgnięciu opinii Ministerstwu Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego uznało, iż herbem Chojnic jest:
„W polu srebrnym czarna głowa tura ze złotymi rogami i złotym pierścieniem w nozdrzach, między rogami czerwona róża na zielonej łodydze, łodyga z dwoma zielonymi listkami”
( Monitor Polski nr 130 z dn. 10 czerwca 1937r.)
Do formy herbu powrócono po odrodzeniu samorządów w 1990 roku. Zaszła bowiem potrzeba ujednolicenia rysunku głowy tura i wyraźnego określenia barw, poprzednio traktowanych zbyt dowolnie. W uchwalonym w 1991 roku statucie miasta Rada Miejska przyjęła bez zmian opis herbu według ustalenia z 1937 roku i zatwierdziła kształt graficzny opracowany przez Kazimierza Lemańczyka do powszechnego zastosowania.
